Vyhrať znamená prežiť – 50 rokov v horách

Alek v tomto roku oslávi sedemdesiatiny. O svojom vystúpení na festivale v Žiline nám povedal: „Bude to priblíženie mojej životnej cesty spätej s horami, s veľkým dôrazom na moju účasť na zimných výstupoch na osemtisícovky v Himalájach a Karakorame (Everest, K2, Yalung Kang a Broad Peak) a tiež na aktivitu Poliakov v Himalájach v zime. V rámci toho aj o dvoch zimných výpravách na Broad Peak v Karakorame v rokoch 1988 a 2013, kedy zo štvorice na vrchole zahynuli Maciej Berbeka a Tomasz Kowalski a celý príbeh bol stvárnený v celovečernom filme Broad Peak (Netflix, 2022).“

Aleksander Lwow – krátka biografia

Narodil sa 18. septembra 1953 v Krakove

V roku 1973 promoval v LZN diplomom „mechanik leteckého príslušenstva“, pričom začal študovať na Fakulte strojárstva technologickej univerzity v Wroclav, v oblasti banských strojov a vybavenia. V roku 1983 (po 10,5 roka štúdia, predĺženej o 5,5 roka v dôsledku aktívnej horolezeckej činnosti) obhajoval svoju diplomovú prácu o „požiadavky na silu,techniku a istotu použitia, ako základných problémov používania horolezeckých lán“ a získal magisterský titul v odbore mechanik inžinier.

V roku 1994 založil prvý horolezecký mesačník v Poľsku s názvom Gory i alpinizm (GIA), ktoré editoval a vydával do roku 2005. Vyšlo celkom 98 čísel za desať rokov.

V súvislosti s vydávaním časopisu od roku 1995 – vždy na konci septembra organizuje stretnutie čitateľov a milovníkov GIA, ktoré sa dodnes konajú. Zúčastňuje sa ich 100 až 550 ľudí. Doteraz sa uskutočnilo 26 stretnutí.

Je autorom mnohých článkov a textov o horolezectve (písaných od roku 1977) do denníkov (napr. Cyklus 120-epizód do večerníka Wroclaw) a časopisov vrátane zahraničných. Napísal knihy: „Vybral som si hory“ (1990), v troch pokračovaniach „Výhra znamená prežiť“, „Výhra znamená prežiť – o 20 rokov neskôr“ (2014) a „Výhra znamená prežiť – o štvrť storočieneskôr“ (2018) a učebnica s názvom „Horolezecké laná“ (1991). V roku 1998 zhromaždil a vydal „Veľká kniha kresleného humoru GIA“.

V roku 2014 mu generálny kongres Poľskej asociácie horolezectva udelil čestný titul člena PZA.

V rokoch 1972-75 vyliezol v Tatrách (v lete a zime) množstvo ťažkých ciest. V rokoch 1974 a 1975 bol poľským majstrom v lezení na čas. Ako Poľský reprezentant sa zúčastnilmedzinárodných lezeckých súťaží v ZSSR, Československu, Bulharsku a Maďarsku. V rokoch 1975-79 liezol v Alpách (v lete a zime), Nórsku, na Pamíre a Hindukúši. Bol štyrikrát na Kaukaze (1981, 1987, 2013 a 2015). V Afganistane (1977). Tam spolu s KrzysztofomWielicki a Jerzy Pietkiewiczom urobil prvý priechod novou cestou na Summitu Kohe Shakur7116 M a  Revolution Peak (6954 m) (1978) čo otvorilo jeho himalájsku kariéru. V roku 1979 sa stal účastníkom expedície Andrzeja Zawadu. Tá v sezóne 1979/80 vystúpila na najvyšší vrchol sveta Mount Everest v zime (8848 m).

V nasledujúcich rokoch sa zúčastnil mnohých himalájskych výprav, ktorým sa podarili výstupy na vrcholy: K2 8611 m (dvakrát, vrátane zimy – 1982 a 1987/88), Dhaulagiri 8167 m (dvakrát – 1983 a sólo 1985), Yalung Kangt 8505 m (v zime – 1988/89), Broad Peak 8047 m (v zime – 1988) a Everest (dvakrát – 1986 a 1991), Manaslu 8163 M (1984, s KrzysztofomWielicki), Lhotse 8516 M (1986, s Tadeusz Karolczak), Cho Oyu (1987, s TadeuszKarolczak) a Gasherbrum II (1993, s Piotrom snopczymski a Larym Hallci a Liendom, s Piotrom snopczym a Larcharom, s Piotrom Snopczym a Larcharom, s Piotrom Snopczym a Larcharom, s Piotsk Snopczy a Lary. s USA). Úspešne pôsobil aj v nižšich horách. Je prvý Poliak a doteraz najrýchlejší v histórii (za 7,5 hodiny, sólo v roku 1990), na Pumori 7165 m. 

Na jeseň 1991 zorganizoval a viedol medzinárodnú výpravu na západný hrebeň Mount Everestu (poľský Jack Wolfskin Everest Expedition ’91). Zúčastnil sa tiež expedícií na LatokIII (1984 – Jelenia Góra -wrocław Expedition), Rakaposhi (1990), 2x na Diran (1991, 2004), Aconcagua (6 -krát na vrchole), Khan Tengri (2000) a Mt. McKinley (2005). Celkom 22 -krát vstúpil na vrcholy presahujúce 6000 m v Hinduukúši, Pamíre, Himalájach, Karákorame, Andách a Ťanšane.

Za horolezectvo bol dvakrát ocenený zlatými medailami „za vynikajúce športové úspechy“ – za Winter Everest ‚1979/80 a za prechod (spolu s Krzysztofom Wielicki) novou cestou z východnou stenou na Manaslu v roku 1984.

Aspoň časť zo spomenutej bohatej horskej kariéry nám Alek vo svojom vystúpení priblíži.

Poznámka: Alek mi text poslal v Poľštine, takže nie všetko je správne preložené (za čo sa ospravedlňujem), v prípade nejasností si ich s Alekom môžete vyjasniť priamo na festivale.

Juraj Dlábik

Tu v prípade záujmu prikladám originálny text:

Aleksander Lwow – notka biograficzna

Urodził się 18 września 1953 r. w Krakowie

W 1973 r. ukończył LZN z dyplomem „Technika mechanika osprzętu lotniczego”, rozpoczynając jednocześnie studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej, na kierunku Maszyny i Urządzenia Górnicze. W 1983 r. (po 10,5 latach studiów, przedłużonycho 5,5 roku z powodu aktywnej działalności alpinistycznej) obronił pracę dyplomową na temat„Wymagania wytrzymałościowe i technika asekuracji jako podstawowe problemyzastosowania lin alpinistycznych“, uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika.

W 1994 r. stworzył pierwszy w Polsce miesięcznik wspinaczkowy pt. GÓRY i ALPINIZM, który redagował i wydawał do 2005 r. publikując w sumie 98 numerów w ramach dziesięciuroczników.

W związku z wydawaniem czasopisma od 1995 r. – zawsze w ostatni weekend września – organizuje Spotkania Czytelników i Miłośników GiA, które odbywają się do dziś. Uczestniczyło w nich od 100 do 550 osób. Jak dotąd odbyło się 26 Spotkań.

Jest autorem licznych artykułów i notatek prasowych o tematyce alpinistycznej (pisanych od 1977 r.) do dzienników (np. 120-odcinkowy cykl w Wieczorze Wrocławia) i czasopism, takżezagranicznych. Wydał książki wspomnieniowe: „Wybrałem góry“ (1990), trzykrotniewznawianą „Zwyciężyć znaczy przeżyć“, „Zwyciężyć znaczy przeżyć – 20 lat później” (2014) i „Zwyciężyć znaczy przeżyć – ćwierć wieku później” (2018), oraz podręcznik pt. „Linyalpinistyczne“ (1991). W 1998 r. zebrał, opracował i wydał „Wielką Księgę Humoru Rysunkowego GiA”. Do kilku innych książek napisał wstępy lub rozdziały.

Wspina się od 1970 roku. W 2014 r. Walny Zjazd Polskiego Związku Alpinizmu nadał mu godność Członka Honorowego PZA.

W latach 1972-75 w Tatrach przeszedł szereg trudnych dróg latem i zimą. W 1974 i 1975 r. był mistrzem Polski we wspinaczce na czas oraz uczestniczył w międzynarodowychzawodach wspinaczkowych w ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii i na Węgrzech. W latach1975-79 wspinał się w Alpach (latem i zimą), Norwegii, Pamirze i Hindukuszu Afgańskim. Czterokrotnie był na Kaukazie (1981, 1987, 2013 i 2015). Wyprawa do Afganistanu (1977), w czasie której wspólnie z Krzysztofem Wielickim i Jerzym Pietkiewiczem dokonałpierwszego przejścia nową drogą lewego filara (3000 m wysokości) szczytu Kohe Szachaur7116 m, a potem wejście na Pik Rewolucji (6954 m) (1978), były wstępem do jego karieryhimalajskiej. W 1979 r. został uczestnikiem wyprawy Andrzeja Zawady, która w sezonie1979/80 zdobyła po raz pierwszy w zimie najwyższy szczyt świata Mount Everest (8848 m).

W latach następnych uczestniczył w wielu ekspedycjach himalajskich, biorąc udział w zdobywaniu szczytów: K2 8611 m (dwa razy, w tym raz w zimie – 1982 i 1987/88), Dhaulagiri 8167 m (dwa razy – 1983 i solo 1985), Yalung Kang 8505 m (w zimie – 1988/89), Broad Peak 8047 m (w zimie – 1988) i Everest (dwa razy – 1986 i 1991). Zdobył czteryośmiotysięczniki: Manaslu 8163 m (1984, z Krzysztofem Wielickim), Lhotse 8516 m (1986, z Tadeuszem Karolczakiem), Cho Oyu (1987, z Tadeuszem Karolczakiem) i Gasherbrum II (1993, z Piotrem Snopczyńskim i Lary Hall’em z USA). Wśród gór niższych ma na koncie, pierwsze polskie i jak dotąd najszybsze w historii (7,5 godziny, samotnie – 1990) wejście na Pumori 7165 m. Jesienią 1991 roku zorganizował i kierował międzynarodową wyprawą na zachodnią grań Mount Everestu (Polish Jack Wolfskin Everest Expedition ’91). Uczestniczyłtakże w wyprawach na Latok III (1984 – wyprawa jeleniogórsko-wrocławska), Rakaposhi(1990), 2x na Diran (1991, 2004), Aconcagua (był 6 razy na szczycie), Khan Tengri (2000) i Mt McKinley (2005). Łącznie 22 razy wchodził na szczyty przekraczające 6000 m w Hindukuszu, Pamirze, Himalajach, Karakorum, Andach i Tien Shan.

Za wyczyny alpinistyczne dwukrotnie honorowany złotymi medalami „Za wybitneosiągnięcia sportowe” – za zimowy Everest ‘1979/80 i za wytyczenie (razem z KrzysztofemWielickim) nowej drogi na wsch. ścianie Manaslu w 1984 r.